Het was al enige weken duidelijk dat onze IJsselvogels C1 naar het Nederlands Kampioenschap voor eerste klasse-teams mocht gaan in Hoogeveen.
Zaterdag 06-04-2019 was het dan eindelijk zover.
Die klok wilde maar niet sneller gaan, het lange wachten eindelijk beloond en de strakke bekkies mochten naar het noorden.
Ouders enthousiast, opa’s en oma’s mee, bus vol met fanatieke supporters en voldoende materiaal om er een geslaagd feest van te gaan maken.
Op de weg naar Hoogeveen kreeg ik allemaal “flash-backs”.
In een heel ver verleden heb ik ook de spanning mogen meemaken van een NK.
Iedereen druk en betrokken, wie gaan mee met de bus en wie niet, wie maakt foto’s tijdens de dag, wat als ze thuiskomen met een medaille en wellicht met een gouden kleur. Is het eten geregeld, zijn de reserveshirts geregeld, hoeveel ballen nemen we mee, wie is aanspreekpunt voor de wedstrijdleiding. Ik werd er heel druk van in mijn hoofd. Voor zover ik kan oordelen zag het er bij de C1 goed georganiseerd uit. Twee coaches, Matthijs in zijn oude vertrouwde rol van regelaar (klasse Matthijs).
Op de tribune hoor je de bekende spreekwoordelijk tegeltjes wijsheden.
- Eerst maar van Dindoa winnen
- Je moet in het toernooi groeien
- Hopelijk staan ze niet stijf van de zenuwen
De tactiek was duidelijk en overzichtelijk, afdrukken die ballen. Met zoveel scorend vermogen, bij zowel de dames als de heren, moeten we iedereen van de mat af spelen. Niks geen gedraai onder die korf, niks geen vaste patronen, sta je vrij dan druk je af.
Zo gezegd zo gedaan. Ik ben niet van de statistieken, daar zijn andere mensen voor, maar de eerste twee wedstrijden verliepen heel voorspoedig. Veel duelkracht, veel scorend vermogen over alle schijven. Lukte het Benjamin even niet dan nam Tim P het over en als Yoran, na vele mooie doelpunten, even precisie mistte kreeg Jesca het op haar heupen.
Een genot om naar te kijken.
Winnen (en verliezen) doe je met elkaar. Spelers, coaches en de reservebank zijn daarin heel belangrijk. Tuurlijk kijkt iedereen naar de doelpuntenmakers maar wat gebeurt er als er niet wordt afgevangen of als er niet goed wordt verdedigd. Zo vervult iedereen binnen de C1 een belangrijke rol en kijk ik uiteraard naar de prachtige afstandsschoten van Benjamin en Tim maar ik kijk met net zoveel plezier naar dat sloopwerk onder de korf van Rosa of dat prachtige verdedigende werk van Wesley. Het afvangen van Anne was erg sterk en ook Dominique staat altijd op de goede plek. Willem speelde in de kleine finale een belangrijke rol onder de korf en had de meeste rebounds. Tel daarbij de goed gevulde reservebank op en alle ingrediënten waren zaterdag aanwezig voor een mooi resultaat.
De derde wedstrijd was de sleutelwedstrijd van de dag, strijden voor het goud of genoegen nemen met de derde of vierde plek. Vooraf teken je voor een duel om het brons maar zaterdag had de C1 denk ik net hun minste wedstrijd van het toernooi op het verkeerde moment. Tegenstander had meer reboundkracht waardoor er bij de C1 te veel eenschotsaanvallen waren. De wedstrijd kwam maar niet los en bleef spannend, ballen die erin en er weer uit draaiden. Ik denk dat als we tien keer tegen deze tegenstander spelen dat jullie er zeker 7x van weten te winnen. Het optreden van de scheidsrechter was ook voor ons niet gelukkig. Al met al een zure nederlaag. Wonden likken en de rekenmeesters hun werk laten doen. Drie ploegen met evenveel punten en uiteindelijk mochten wij aantreden voor de kleine finale.
Gelukkig viel daar alles wel op zijn plek, het begin was nog even stroef maar de doelpunten vielen op het juiste moment en de C1 kwam weer in de juiste flow.
Met een fijn gevoel het toernooi afgesloten, met een prachtige derde plek als beloning. Ik had jullie graag in de finale zien spelen tegen de uiteindelijk kampioen KV CSL uit Britsum.
Bedankt voor de leuke dag, jullie kunnen trots zijn op de geleverde prestatie.
Namens het bestuur
Hans Klijn