Afgelopen zaterdag troffen wij Phoenix 1 uit Zoetermeer, een ploeg die naar verwachting bovenin zou meespelen. Na de zure nederlaag van vorige week tegen Maassluis waren wij weer gebrand op het pakken van punten. Het moest toch een keer onze kant op vallen?
De dinsdag- en donderdagtrainingen hebben wij veel partijen gedaan om ons scorend vermogen gedurende het spel omhoog te krikken. Tijdens de partijvormen scoorden wij veel, hetgeen vertrouwen gaf voor de wedstrijd tegen Phoenix. Verdedigend hadden wij tactische afspraken gemaakt en we waren er klaar voor om met de wedstrijd te starten.
De scheidsrechter floot in. Phoenix nam direct het heft in hand en scoorde met een afstandsschot de 1-0. Balen, want wij wilden graag de eerste voorsprong pakken. De verdediging wist het aanvalsvak van Phoenix daarna nog tot 9 minuten stilte leggen door collectief te verdedigen en gemaakte afspraken na te komen. Coen wist het werk van de verdediging te belonen met een afstandsschot, waardoor de stand na 10 minuten spelen 1-1 was. De vakken wisselden van kant en de tweede verdediging pakte het collectieve verdedigen van het eerste verdedigingsvak goed op. Veel ballen werden onderschept en goede keuzes werden gemaakt. Na een aantal minuten spelen maakte Leon via een doorbraakactie van Christiaan het tweede doelpunt van IJsselvogels. Daarmee was de eerste voorsprong gepakt: 1-2. We wilden graag een gat van 2 doelpunten slaan, zodat we er wat zekerder voor stonden. Het aanvalsvak wist Tamara te vinden die met een schot de 1-3 wist te maken. Dit was een breekpunt voor de coach van Phoenix, die direct een time-out aanvroeg. Hij heeft zijn spelers waarschijnlijk goed toegesproken, want na een aantal aanvallen wist Phoenix de 2-3 te maken via een korte kans vanuit de rebound en de 3-3 via een korte kans vanuit de steun. Zonde, want we stonden er zo goed voor!
Het was weer tijd voor een vakwissel en Leon, die erg op schot was deze wedstrijd, wist al snel een afstandsschot te verzilveren en IJsselvogels weer op voorsprong te brengen (3-4). De verdediging wist Phoenix weer doelpuntloos te houden waardoor Tamara en Kimberley met een doorbraakactie een stip wisten te forceren. Christiaan scoorde deze, waardoor we uitliepen tot een stand van 3-5. We hadden ons dus erg goed herpakt. Na de vakwissel kregen wij helaas meteen een (naar mijn mening onterechte) stip om onze oren. Met een score van 4-5 op het scorebord gingen we de rust in.
In de rust maakten we de laatste afspraken over onze verdediging en spraken we elkaar moed in. Er konden vandaag zeker punten gepakt worden en we waren al goed bezig geweest de eerste helft. We moesten degenen in het veld zoeken die de beste kansen hadden, zodat we meer zouden scoren. Als we zo door zouden gaan, zouden we eindelijk punten mee naar Moordrecht kunnen nemen.
Phoenix dacht hier helaas iets anders over. Na rust wisten zij al snel de 5-5 te maken via een doorloopbal. Gelukkig had Christiaan hier direct een antwoord op via een schot uit een snelle aanval (5-6). Het gaf vertrouwen dat we er steeds weer bovenop wisten te komen. Het was echter steeds een kwestie van stuivertje wisselen: Phoenix wist namelijk via een schot vanaf de achterkant de score weer gelijk te trekken. Het antwoord van IJsselvogels liet echter niet snel op zich wachten: terwijl Jesse de grond van dichtbij aan het bekijken was, wist Coen een stip te forceren die Jesse daarna keurig afmaakte (6-7). Het was de vraag wanneer wij een keer zouden gaan doordrukken, maar helaas lukte dit weer niet. Phoenix scoorde via een afstandsschot alsnog de 7-7.
We stonden alweer gelijk en Phoenix keerde het tij: in plaats van de voorsprong die wij altijd wisten te pakken, pakte Phoenix deze via een stip waardoor Phoenix voor de tweede keer deze wedstrijd (na de 1-0) de voorsprong pakte. Hetgeen vorig jaar een breekpunt was voor IJsselvogels, was nu een punt waarbij IJsselvogels nog steeds van zich liet horen. Leon wist opnieuw met een afstandsschot de stand gelijk te trekken (8-8). Toch bleef Phoenix zich inzetten waardoor de 9-8 gescoord werd en later zelfs de 10-8. Waar wij bijna de hele wedstrijd voor stonden, stonden wij nu met 2 doelpunten achter. Opnieuw wist Leon de schade in te halen via een afstandsschot, maar het mocht helaas niet meer baten. De einduitslag was 9-10.
Wat waren we dichtbij en wat hebben wij ons ingezet en tactisch gespeeld. Het is ongelofelijk balen dat we weer (net aan) geen punten wisten te pakken terwijl wij zo dichtbij waren. Er kunnen echter ook een hele hoop positieve dingen meegenomen worden uit deze wedstrijd en daar gaan we ons aan vasthouden.
Wij kunnen alle steun en support gebruiken, dus wij hopen jullie allemaal graag langs de lijn te zien zaterdag 20 oktober wanneer wij thuis tegen ONDO (G) spelen, een tegenstander die ons eerste slachtoffer zou kunnen zijn.
Hopelijk tot dan,
Kimberley