Bijna een jaar duo fluiten: een jaar duo plezier en prestatie!

Een nieuw scheidsrechter duo!
Hans Klijn en ondergetekende fluiten al weer vele jaren voor de vereniging. Dat betekent dat we buiten de deur bij andere vereniging als onafhankelijke scheidsrechter optreden. Afgelopen augustus kregen we te horen dat we dit voortaan als duo mochten gaan doen. Oftewel 2 scheidsrechters die allebei een fluit hebben en allebei beslissingen kunnen nemen in dezelfde wedstrijd. Hieronder een verslag van hoe wij het fluiten ervaren en hoe zoiets gaat.

Taken verdelen
Duo scheidsrechters fluiten wedstrijden in de overgangsklasse, hoofdklasse en korfballeague/ereklasse. Het idee is dat er in dit soort wedstrijden met 8 spelers per vak zoveel gebeurt dat het verdelen van taken en met 4 ogen ipv 2 kijken noodzakelijk is. Tijdens de wedstrijd dragen we allebei een headset en communiceren op die manier naar elkaar wie waar de aandacht heeft. Deels is dat een natuurlijk proces inmiddels (waar je staat bepaalt immers al veel) maar het houdt allebei scherp als je toch geregeld bevestigd. Zeker bij wedstrijden waar het niveauverschil tussen de 2 teams groot is kan je concentratie inzakken, dan helpt het als je contact houdt en taken blijft verdelen.
 

Hoe worden we beter? 
Vanaf dag 1 dat we een duo waren liep de samenwerking als duo zeer goed. Dat was ook niet zo heel vreemd aangezien we daarvoor al 3 jaar samenwerkten. Ik was grensrechter bij Hans, hij nam eindbeslissingen maar het was een perfecte opstap naar een duo scheidsvariant. Bij elke wedstrijd proberen we te evalueren waar de fouten zaten en bekijken we hoe dat te verbeteren. Als er opnames zijn kijken we onze wedstrijden terug (zeker in de zaal als bijna alles wel gefilmd wordt). Daarnaast bekijken we veel andere wedstrijden om te leren hoe anderen het aanpakken danwel situaties te beoordelen.

Tijdslurper maar zeer veel plezier 
Omdat we niet van half werk houden gaat er veel tijd zitten in het hele fluiten.Niet alleen de wedstrijd zelf, de reis erheen maar dus ook het terugkijken van wedstrijden vergt vele uren.  Laat dit je niet afschrikken hoor, wij zijn erin doorgeschoten een normale scheids is zeg 2-3 uur kwijt per week maar als ik zo reken denk ik dat we per competitieweek zeker 8 tot 10 uur per week tijd erin steken en er zijn weken geweest dat we meer dan 1 wedstrijd hadden en liep dit al snel op naar 16 uur. Kortom een keuze en die is het meer dan waard! Wat een plezier hebben we erin.

 
De road to plezier

De lol begint al als we ons voorbereiden op de wedstrijd. Via de app afstemmen welke kleur shirt we dragen, hoe de statistieken van de teams ervoor staan, hoe laat we vertrekken en wat we verder aan korfbal situaties op livestreams hebben gezien. Vervolgens rijden we altijd samen naar de wedstrijd. Soms gaan we ervoor nog even uit eten. In de auto passeert van alles, korfbal, politiek, de vereniging, werk en wat iets meer zij. 1 brok gezelligheid. Eenmaal aangekomen hebben we altijd een zeer open houding. De ontvangst is bijna altijd prima. Omkleden zeg 40 minuten ervoor en vanaf een half uur voor de wedstrijd gaat de modus van gezelligheid naar serieusheid en concentratie. Spelers controleren, randzaken nakijken, warming up, headset controleren, oorbellen of andere rare uitsteeksels nalopen, om uiteindelijk richting de start te gaan.

 
De wedstrijd zelf
De wedstrijd zelf is altijd weer verschillend. Als duo zijn we uiteraard nooit foutloos en het is altijd proberen aan te voelen wat de wedstrijd nodig heeft. De balans zoeken naar bestraffen overtredingen vs aanvoelen dat het spel soms het spel moet kunnen zijn en of daar niet 1 van de ploegen tekort wordt gedaan. Een A junioren halve finale (opname:  https://youtu.be/9d7Da6JRtk4?t=3444 ) die we in april mochten fluiten is weer anders dan een senioren reserve korfbal league finale (die we ook mochten fluiten: https://eyecons.com/videos/fortunadelta-logistiek-2-blauw-wit-a-2-15346 start op 15 minuten vd video) Belangrijk is dat je als duo eenheid uitstraalt en niet dat de ene voor een actie verdedigd geeft en de ander strafworp. En ja dat gebeurt soms ook bij ons. Daar evalueren we weer op en zo proberen we elke keer beter te worden.
 

 
Hoe nu verder?
Afgelopen zaal en veld periode werden we ingedeeld en gevraagd op superleuke wedstrijden. Aan het eind van de zaalperiode hadden we een paar mooie beslissingswedstrijden. Ook het restant veld periode hebben we al weer hele mooie wedstrijden op het programma staan voor zowel senioren als jeugd. Belangrijk is in de overgang naar het veld weer de concentratie te hebben die we in de zaal hadden. Onze ambitie is om beter te worden en nog een stapje te stijgen in wat we mogen fluiten. Dat bereiken we door de stabiliteit die we hebben in het fluiten te behouden en verder uit te bouwen. Stabiliteit in de zin dat wij weten wat we doen en dat de spelers snappen waar we voor fluiten: oftewel rust en communicatie. Wat je beslist is vaak minder van belang als je maar beslist en goed kan communiceren waarom je die beslissing hebt genomen. Nooit wegkijken van onze beslissing altijd in contact blijven. Ook volgend jaar willen we als duo verder blijven fluiten, ondanks de tijd die het kost brengt het ons beiden zoveel plezier en voldoening dat we deze jaren voor geen goud willen missen!

Stefan